Leven is geen kunst, leven is een gunst

Samen met Erik had ik het voorrecht in de afgelopen weken een bijeenkomst bij te wonen van oudere Nederlandse joden. De meesten wonen hier al jaren. Een van de bezoekers was afkomstig uit Nederland. Ze komt regelmatig naar Israël om haar kinderen te bezoeken en komt dan ook naar de wekelijkse koffie-ochtenden met ouderen. De bijeenkomst werd gestart en iedereen werd welkom geheten en in het bijzonder deze Nederlandse mevrouw. De titel van dit stukje is een mooie, wijze uitspraak van haar.
Het was een een bijzondere ochtend. De meeste mensen stralen nog energie en levenslust uit. En dan te bedenken wat ze allemaal hebben meegemaakt. En eigenlijk nog meemaken. Natuurlijk werd de bijeenkomst begonnen met het herdenken van de omgekomen jongens. Naast de persoonlijke herinneringen aan soortgelijke situaties is het ook een slag voor het joodse volk. Thea en ik merkten dat ook op ons werk. De begeleiders waren aangeslagen en verdrietig. Een uitspraak van een van hen was: 'we hebben pijn en verdriet in ons hart, maar houden ons hoofd omhoog'.
En eigenlijk was dat op de ouderenochtend ook zo. Na het 'stilstaan', werd het programma vervolgd, zoals ook het leven hier doorgaat. Het thema was Italië en Frankrijk.

De versierde tafel met het thema Italië/Frankrijk

Er werden verschillende liedjes gedraaid en meegezongen! En ook werden er verhalen verteld over de bezoeken aan deze landen. Een van de mannen vertelde dat hij in Davos verbleef nadat hij uit Auschwitz kwam. Op een gegeven moment is hij een 'handeltje' begonnen om Zwitserse horloges in Italië te verkopen. Hij vertelde het met een grote glimlach op zijn gezicht. Het was natuurlijk niet helemaal via de legale weg gegaan.
Rond 12:00 uur werd de ochtend afgesloten en werd iedereen naar zijn/haar kamer of naar huis gebracht. Wat is het bijzonder dat er een organisatie is die omziet naar deze mensen en ze aandacht geeft. En wat mooi om te zien dat deze ouderen, die al 80+ zijn, nog zo volop genieten van het leven.

Jannie